முள்ளிவாய்க்கால்: தமிழின அழிப்பின் இரத்தக்கறை – விடுதலைக்கான கனல் வாழ்ந்திருக்கும்!
இனப்படுகொலையின் ஆரம்பம்: "சமாதான யுத்தம்" என்ற பெயரில் தமிழின அழிப்பு
முள்ளிவாய்க்கால்: தமிழின அழிப்பின் இரத்தக்கறை – விடுதலைக்கான கனல் வாழ்ந்திருக்கும்
முள்ளிவாய்க்கால் என்பது வெறும் ஒரு நிலப்பெயரல்ல. இது ஒரு இனத்தின் இரத்ததாலும் கண்ணீராலும் எழுந்த புதிய விடுதலைப் பின்வட்டம். 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதத்தில், 70,000 – 146,000 வரை தமிழ் மக்களைக் கொன்று குவித்த இலங்கை அரசின் திட்டமிட்ட இனப்படுகொலைச் செயல்கள், உலகின் கண்முன் நடைபெற்றன. ஆனால் உலகம் புறக்கணித்தது. அந்த மௌனம், நம்மைப் பொறுத்தவரை இரத்தக் கறையாகவே நிலவுகிறது.
■.இனப்படுகொலையின் ஆரம்பம்: "சமாதான யுத்தம்" என்ற பெயரில் தமிழின அழிப்பு
2006 ஆம் ஆண்டு இலங்கை அரசு அறிவித்த "சமாதான யுத்தம்" என்ற நிகழ்வின் பின்னணியில், தமிழ் மக்களின் எதிர்காலத்தையே அழிக்கும் ஒரு படிநெறித் திட்டம் செயல்பட்டது.
2008ஆம் ஆண்டில் கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு உள்ளிட்ட பகுதிகள் முற்றுகையிடப்பட்டதுடன், ஆயிரக்கணக்கான பொதுமக்கள் தொந்தரவு, பயம், மற்றும் உயிர்வாழ்தலுக்கான அடிப்படை வசதிகள் இன்றி நகர்த்தப்படத் தொடங்கினர்.
“No Fire Zone” என அழைக்கப்பட்ட முள்ளிவாய்க்கால் பகுதிகள், உண்மையில் ஒரு மக்கள் படுகொலைத் தூணிக்களமாகவே மாற்றப்பட்டன.
■.இலங்கை இராணுவத்தின் இனவழிப்புத் திட்டங்கள்: ஒரு நாகரிகத்தையே அழிக்கும் நோக்கம்
● பீரங்கி தாக்குதல் நடத்தி நிர்மூலமாகி நகர்ந்து கொண்டே இருந்தது போர்
மருத்துவ முகாம்கள், பள்ளிக்கூடங்கள், கோவில்கள் – அனைத்தும் இலக்காக மாற்றப்பட்டன.
பொதுமக்கள் திரண்டிருந்த இடங்கள் சரியாகக் கண்காணிக்கப்பட்டு தாக்கப்பட்டன.
● வான் வழித் தாக்குதல்கள் – திட்டமிட்ட கண்காணிப்பு மற்றும் அழிப்பு
ரீக்கான் விமானங்களால் மக்களது இருப்பிடங்கள் அடையாளம் காணப்பட்டு பின் தாக்கப்பட்டது.
● சிறைபிடித்த பின்னர் நடந்த சித்திரவதைகள்
ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் பாலியல் மற்றும் உடல் வன்முறைக்கு உள்ளானார்கள்.
விசாரணை என்ற பெயரில் மனித மரியாதையை மீறிய செயல்கள் நடந்தன.
● மருத்துவ வசதிகள் முற்றிலும் அழிக்கப்பட்டது
போர்ச்சூழலில் இயங்கிக் கொண்டிருந்த தமிழர் தேசத்தில் அனைத்து மருத்துவமனைகளும் இலங்கை முப்படைகளாலும் இலக்காக்கப்பட்டது விமான குண்டுகள் பாரிய எரிகனைகள் கொண்டு மருத்துவமனைகள் தாக்கப்பட்டன துப்பாக்கி ரவைகள் மருத்துவமனைகளின் சாலாரங்களை துளையிட்டு நோயாளிகளை சல்லடை இட்டுக் கொண்டிருந்தது,
காயமடைந்தவர்கள் உதவியின்றி உயிரிழந்தனர்.
● ஊடக கட்டுப்பாடு மற்றும் உலகின் புறக்கணிப்பு
சர்வதேச ஊடகங்கள் மட்டுப்படுத்தப்பட்டன.
“Zero Civilian Casualty” எனும் பொய்யான அரச வாதம் உலகிற்கு சொல்லப்பட்டது.
■.தமிழர்களின் துயர அனுபவங்கள் – அழிவின் உயிருள்ள காட்சிகள்
பெற்றோரை இழந்த பிள்ளைகள், பசிப்பிணத்துடன் கண்ணீர் குடித்தார்கள்.
சண்டைக்காலத்தில் தங்கள் உடலோடு சாக்கடைதான் இருக்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.
சோற்றுத் தண்ணீருடன் அரிசிக் பருப்பு கொதிக்க வைத்து செய்யப்பட்ட முள்ளிவாய்க்கால் கஞ்சி, அந்த மக்களின் உயிர் வைத்த உணவாக இருந்தது.
பெண் உடல்களைச் சிதைத்து, தங்களின் மரியாதையை அழித்த இராணுவ வன்முறைகள், தமிழ் சமூகத்தின் மனச்சாய்வை காரணமாக்கின.
■.முள்ளிவாய்க்கால் நினைவுமாதம்: வரலாற்றின் சாட்சி – விடுதலையின் அழிவல்ல, தொடக்கம்
மே 18 – முள்ளிவாய்க்கால் நினைவு நாள் என்பது, தமிழினத்தின் துயர வரலாற்றின் நினைவாக மட்டுமல்ல, ஒரு இனத்தின் விடுதலைக்கான புதுப்பிறப்பின் நாள் ஆகவும் கருதப்பட வேண்டும்.
இந்த மாதத்தில் ஒவ்வொரு தமிழனும்,
தங்கள் அடையாளம், உரிமை, வரலாறு, எதிர்காலம் ஆகியவற்றைக் குறித்து சிந்திக்க வேண்டும்.
இளைய தலைமுறைகள், முள்ளிவாய்க்காலை ஒரு முடிவாக அல்ல, ஒரு தொடக்கமாக நோக்க வேண்டும்.
தமிழ்த் தேசிய விடுதலையின் கனல், அவர்களது உள்ளங்களில் அசையாமல் வாழ வேண்டிய அவசியமுள்ளது.
■.இளைய தலைமுறையின் பங்கும் பொறுப்பும்
இன்றைய இளைய தமிழ் தலைமுறைகள்,
அச்சம், அடக்கம், ஊக்கம் இன்றி பேசத் தெரிந்தவர்கள்.
அறிவும், தகவலும், தொழில்நுட்பமும் அவர்கள் கையில் இருக்கிறது.
முள்ளிவாய்க்கால் வாழ்ந்த மக்களின் சொற்பொழிவல்லாத எழுச்சிப் படிவம், இன்றைய இளைஞர்களின் செயல்பாடாகும் போது, விடுதலை நமக்குச் சாத்தியமாகும்.
■.தமிழ் அரசியல்வாதிகளுக்கு வலியுரைத்தல்: ஒற்றுமை – தமிழரின் மீட்பு
முள்ளிவாய்க்கால் மாதம் நாம் நினைவு கொள்ள வேண்டியது, வெறும் துயரங்களையே அல்ல.
இது நம்மை பிரித்து நிரம்பிய அரசியல் அகழ்களை மாற்றுவதற்கான சிந்தனைக் காலமும் ஆகும்.
தமிழ் அரசியல் தலைவர்கள், தங்களுக்குள் பிளவுபட்டு, பதவிக்காக மோதும் நிலையிலிருந்து விலக வேண்டும்.
ஒரு பொது உடன்பாட்டின் கீழ், தமிழர் விடுதலையை நோக்கி ஒருமனதாக பயணிக்க வேண்டும்.
உலகத்தமிழர்களால் எழுதப்பட்ட இந்தத் துயர வரலாற்றை ஒருமித்தக் குரலாக உலகிற்கு எடுத்துச் சொல்வது அவசியம்.
■.முடிவுரை: முள்ளிவாய்க்கால் – தமிழர் இனத்தின் மீளிழக்க முடியாத குருதி சாட்சியம்
முள்ளிவாய்க்கால் என்பது முடிவல்ல – அது விடுதலைக்கான ஒற்றுமை சின்னமாக வாழ வேண்டும்.
இனவழிப்பை மறந்து விடாத ஒவ்வொரு தமிழ் உயிரும்,
விடுதலையை நோக்கி பயணிக்க வேண்டும்.
இன்றைய முள்ளிவாய்க்கால் நினைவு மாதம், தமிழ் அரசியல், சமூக, கலாசார எல்லைகளிலும் ஒரு விழிப்புணர்வு அலை போல் பாயவேண்டும்.
முள்ளிவாய்க்கால் கஞ்சி இன்று ஒரு உணவு அல்ல – அது ஒரு தேசிய உறுதியின் சின்னம்.
முள்ளிவாய்க்கால் நினைவுகள், தமிழர் விடுதலைக்கு வித்திடட்டும்.
தமிழ்த் தேசியம் மீள எழட்டும்.
□ ஈழத்து நிலவன் □
