ஐம்பெரும் காப்பியங்கள்: மறக்கப்பட்ட மரபுகளின் கருவூலம்!
ஐம்பெரும் காப்பியங்களான சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவக சிந்தாமணி, வளையாபதி, குண்டலகேசி ஆகியவை வெறும் கதைப் புத்தகங்கள் அல்ல.
ஐம்பெரும் காப்பியங்களான சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவக சிந்தாமணி, வளையாபதி, குண்டலகேசி ஆகியவை வெறும் கதைப் புத்தகங்கள் அல்ல. அவை ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்தின் தமிழர் வாழ்வியலின் ஆன்மாவைப் பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடிகள். ஆனால், காலப்போக்கில் இவற்றின் கதைகள் சுருக்கப்பட்டு, சில கதாபாத்திரங்களுக்கு மட்டும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டு, அவற்றின் உள்ளீடான தத்துவ, வரலாற்று மரபுகள் மறக்கடிக்கப்பட்டுவிட்டன.
1. இலக்கிய மரபு (Literary Tradition)
நாம் இன்று காப்பியங்களைப் படிக்கும் முறையில் பல இலக்கிய நுட்பங்களை இழந்துவிடுகிறோம்.
முத்தமிழ்க் காப்பியம்: சிலப்பதிகாரம் 'இயல், இசை, நாடகம்' என்ற முத்தமிழ்க் கூறுகளையும் உள்ளடக்கிய ஒரு படைப்பு. இதில் மாதவி ஆடிய பதினோரு வகை ஆடல்கள், கானல்வரியில் வெளிப்படும் இசை நுட்பங்கள், நாடகப் பாங்கிலான உரையாடல்கள் போன்றவை இன்று வெறும் செய்திகளாகப் பார்க்கப்படுகின்றன. ஆனால், அன்று அவை நிகழ்த்துகலை மரபின் உச்சமாக இருந்தன. இந்த நிகழ்த்துகலை மரபு இன்று காப்பிய வாசிப்பிலிருந்து துண்டிக்கப்பட்டுவிட்டது.
தொடர்நிலைக் காப்பியங்கள்: சிலப்பதிகாரத்தின் தொடர்ச்சியாக மணிமேகலை அமைந்தது, ஒரு காப்பிய மரபின் தொடர்ச்சியை மட்டுமல்ல, ஒரு சிந்தனை மரபின் வளர்ச்சியையும் காட்டுகிறது. ஒரு கதை மாந்தரின் மகள் இன்னொரு காப்பியத்தின் தலைவியாவது, உலக இலக்கியத்திலேயே ஒரு அரிய நிகழ்வு. இந்தத் தொடர்ச்சி, இருவேறு தத்துவங்கள் (ஊழ்வினை மற்றும் பௌத்த அறம்) எப்படி ஒன்றோடு ஒன்று உரையாடின என்பதைக் காட்டுகிறது.
விருத்தப்பாவின் வளர்ச்சி: சங்க இலக்கியத்தின் ஆசிரியப்பாவிலிருந்து, காப்பியங்களுக்கு ஏற்ற கம்பீரமான ஓசைநயம் கொண்ட 'விருத்தம்' என்ற பா வகைக்குத் தமிழ் இலக்கியம் மாறியதன் உச்சகட்ட வளர்ச்சியைச் சீவக சிந்தாமணியில் காணலாம். திருத்தக்கதேவர் கையாண்ட சொல்வளம், உவமை நயம், வருணனைகள் பிற்காலக் கம்பராமாயணம் போன்ற காவியங்களுக்கு முன்னோடியாக அமைந்தன. இந்த யாப்பு மரபின் முக்கியத்துவம் இன்று பலரால் கவனிக்கப்படுவதில்லை.
தருக்கவியல் இலக்கியம்: குண்டலகேசி ஒரு தத்துவப் போராட்டத்தின் இலக்கிய வடிவம். பௌத்த சமயத்தைச் சேர்ந்த குண்டலகேசி, பிற தத்துவவாதிகளுடன் தருக்கம் (விவாதம்) செய்து தன் சமயத்தின் பெருமையை நிலைநாட்டும் காப்பியம் இது. வெறும் கதையாகப் பார்க்காமல், அக்காலத்தின் அறிவுசார் விவாதக் களமாக இதைப் பார்க்க வேண்டும். இந்தத் தருக்க மரபு, தமிழ் இலக்கியத்தின் ஒரு மறக்கப்பட்ட பக்கம்.
2. வரலாற்று மரபு (Historical Tradition)
காப்பியங்களை வெறும் கற்பனைக் கதைகளாகப் பார்ப்பது, நம் வரலாற்றுப் பார்வையைச் சுருக்குவதற்குச் சமம்.
குடிமக்கள் காப்பியம்: மன்னர்களையோ, கடவுளர்களையோ முதன்மைப்படுத்தாமல், கோவலன், கண்ணகி போன்ற சாதாரண குடிமக்களைத் தலைவர்களாகக் கொண்டு எழுதப்பட்ட முதல் காப்பியம் சிலப்பதிகாரம். "அரசியல் பிழைத்தோர்க்கு அறம் கூற்றாகும்" என்ற அதன் நெறி, குடிமக்களின் பார்வையிலிருந்து அரச அதிகாரத்தை விமர்சிக்கும் ஒரு புரட்சிகரமான வரலாற்றுப் பதிவு. இது, மன்னர் மைய வரலாற்றிலிருந்து மக்கள் மைய வரலாற்றுக்கு ஒரு முன்னோட்டம்.
சமூகப் பதிவு: காப்பியங்கள் அக்கால சமூகத்தின் வரலாற்று ஆவணங்கள். பூம்புகாரின் நகர அமைப்பு, இந்திர விழா, வணிகர்களின் கடல் கடந்த வாணிபம் (சிலப்பதிகாரம்), பசிப்பிணியின் கொடுமையும் அதைத் தீர்க்கும் அறமும் (மணிமேகலை), பலதார மணமும் அதன் சிக்கல்களும் (சீவக சிந்தாமணி) என இவை காட்டும் சமூகப் பதிவுகள், கல்வெட்டுகளுக்கு இணையான வரலாற்றுத் தரவுகள்.
சமயங்களின் செல்வாக்கு: இன்று தமிழகம் சைவம், வைணவம் சார்ந்த பக்தி மரபால் அறியப்படுகிறது. ஆனால், காப்பியங்களின் காலம் சமணமும் பௌத்தமும் தழைத்தோங்கிய காலம். ஐம்பெரும் காப்பியங்களில் மூன்று (சீவக சிந்தாமணி, வளையாபதி, குண்டலகேசியின் மூலக்கதை) சமண சார்புடையவை, இரண்டு (மணிமேகலை, குண்டலகேசி) பௌத்த சார்புடையவை. பிற்காலத்தில் ஏற்பட்ட பக்தி இயக்கத்தின் எழுச்சியால், இந்தச் சமண, பௌத்த மரபுகள் திட்டமிட்டு மறக்கடிக்கப்பட்டன அல்லது அவற்றின் முக்கியத்துவம் குறைக்கப்பட்டது. வளையாபதியும், குண்டலகேசியும் முழுமையாகக் கிடைக்காமல் போனதற்கு இந்தச் சமயப் போராட்டங்களும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.
3. தத்துவ மரபு (Philosophical Tradition)
இதுவே ஐம்பெரும் காப்பியங்களில் மிகவும் ஆழமாகச் சித்தரிக்கப்பட்ட மரபு ஆகும்.
ஊழ்வினைக் கோட்பாடு: "வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான்" என்ற தத்துவம் தமிழர் வாழ்வில் ஆழமாக வேரூன்றியது. சிலப்பதிகாரம் ஊழ்வினையின் ஆற்றலை மையமாகக் கொண்டது. கோவலன் கொலை செய்யப்படுவது, பாண்டிய மன்னன் இறப்பது, கண்ணகி தெய்வம் ஆவது என அனைத்தும் ஊழ்வினையின் அடிப்படையில் விளக்கப்படுகிறது. இது வெறும் விதி அல்ல; செயலுக்கு ஏற்ற விளைவு என்ற தத்துவப் பார்வை.
பௌத்த அறம் மற்றும் கொள்கை : மணிமேகலை பௌத்த தத்துவத்தின் ஒரு இலக்கியப் பிரகடனம். நிலையாமை, துக்கம், அனாத்மா போன்ற பௌத்தத்தின் அடிப்படைக் கருத்துகளை மணிமேகலையின் வாழ்வின் மூலம் விளக்குகிறது. காமத்தை வென்று, கருணையை வளர்த்து, பசிப்பிணி தீர்ப்பதே உண்மையான அறம் என்பதை 'அமுதசுரபி' பாத்திரத்தின் மூலம் உணர்த்துகிறது. இது வெறும் சோறிடும் செயல் அல்ல; சமூகத்தின் துயரங்களுக்கு மூல காரணத்தை அறிந்து அதை நீக்கும் பௌத்தத்தின் மகத்தான தத்துவப் பார்வை. மணிமேகலை துறவு என்பது ஒரு தப்பித்தல் அல்ல, சமூக சேவையில் தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்திக் கொள்ளும் செயல்.
சமண அறம் மற்றும் துறவு: சீவக சிந்தாமணி, இன்பங்களை முழுமையாக அனுபவித்து, அதன் நிலையாமையை உணர்ந்து, இறுதியில் துறவறம் பூணும் சமண தத்துவத்தை விளக்குகிறது. சீவகன் எட்டு பெண்களை மணந்து, அரச போகங்களை அனுபவித்து, இறுதியில் அனைத்தையும் துறந்து மோட்சம் அடைவது, சமணம் இல்லறத்தை நிராகரிக்கவில்லை, ஆனால் துறவறமே இறுதி இலக்கு என்பதைக் காட்டுகிறது. இந்த "அனுபவித்துத் துறத்தல்" என்ற சமண மரபு இன்று தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது.
தத்துவ விவாதங்கள்: மணிமேகலையும், குண்டலகேசியும் அக்காலத்தில் நிலவிய பல்வேறு தத்துவப் பள்ளிகளான சாங்கியம், வைசேடிகம், ஆசிவகம் போன்றவற்றுடன் ஆழமான விவாதங்களை நடத்தியதற்கான சான்றுகள். காப்பியங்கள் கதைகளை மட்டும் சொல்லவில்லை; அவை தீவிரமான அறிவுசார் உரையாடல்களின் களமாக இருந்துள்ளன.
ஏன் மறக்கடிக்கப்பட்டது?
பக்தி இயக்கத்தின் எழுச்சி: 7-ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு ஏற்பட்ட சைவ, வைணவ பக்தி இயக்கங்களின் பிரம்மாண்டமான வளர்ச்சி, சமண, பௌத்த சமயங்களின் செல்வாக்கைக் குறைத்தது. புதிய கோயில்கள், புதிய நாயன்மார்கள், ஆழ்வார்கள் கதைகள் பரவியபோது, ஐம்பெரும் காப்பியங்களின் சமண, பௌத்த தத்துவங்கள் பொது நீரோட்டத்திலிருந்து ஒதுக்கப்பட்டன.
கதைகளைச் சுருக்குதல்: காப்பியங்களின் தத்துவ ஆழத்தை விடுத்து, கண்ணகியின் கற்பு, சீவகனின் காதல் போன்ற எளிமையான உணர்ச்சிகரமான கூறுகள் மட்டும் பரவலாகப் பேசப்பட்டன. இதனால், அவற்றின் உண்மையான தத்துவ, வரலாற்று முக்கியத்துவம் மங்கிப்போனது.
முழுமையாகக் கிடைக்காதது: வளையாபதியும், குண்டலகேசியும் முழுமையாகக் கிடைக்காமல் போனதால், அந்த மரபின் தொடர்ச்சி அறுபட்டுப் போனது.
இன்று ஐம்பெரும் காப்பியங்களை மீண்டும் அவற்றின் முழுமையான இலக்கிய, வரலாற்று, தத்துவப் பின்னணியில் வாசிப்பது, தமிழர்களின் பன்முகத்தன்மை கொண்ட மரபை மீட்டெடுப்பதாகும். அது, நாம் இழந்த ஒரு அறிவுப் பொக்கிஷத்தை மீண்டும் கண்டடைவதற்கு மிகவும் முக்கியமானதாகும் .
சிவா சின்னப் பொடி
